امروزه عکاسي صرفا در قامت نمادي براي بقا و يا روايت افرادي که داستان زندگي‌شان منحصر‌به‌فرد است قد‌علم نمي‌کند. بلکه دوري جستن از ابلاغ پيام صريح، پررنگ شدن ماهيت انتقادي و وجه کنايي عکس‌ها، اهميت گزاره و اطلاعات متني افزوده، قائل شدن به تجربيات شخصي عکاس و ورود بي‌محاباي دوربين به مناظر و اماکن خصوصي، تصوير جديدي از رسانه‌ي عکاسي ايجاد کرده که به کلي با ماهيت 190 ساله‌ي آن متناقض است. در چنين روزگاري طرح اين دو سوال اهميت دارد: اول آن‌که چرا به عکس‌ها نگاه مي کنيم؟ و ديگر آن‌که ما دقيقا کجا ايستاده‌ايم؟ اين کتاب که تا کنون به ده زبان دنيا برگردان شده و ويرايش جديدش در سپتامبر سال جاري توسط آمازون توزيع شده مرجعي فشرده و موجز براي آشنايي با روند عکاسي در دوران معاصر است و ضمن ارجاعات تاريخي به پيشينه‌ي شکل گيري دوران مدرن، از عکاسي به عنوان رسانه‌اي مهم براي انتقال فرهنگ و تمدن ياد مي‌کند.