ترقي به مسئله‌اي بزرگ تبديل شده‌است. ترقي ما را به لبه‌ي پرتگاه رسانده است و لذا، ضروروي است چاره‌اي بينديشيم. مثلا همين‌جايي كه هستيم توقف كنيم يا اگر نمي‌شود، بازگرديم. بازگشت، يعني توبه. بازگشت از راهي نادرست به راهي درست. توبه رستگاري است و بازسازي. در باب نخست كتاب اشعياي نبي مي‌خوانيم كه ”شهر امين“ پس از آغازي كامل، به نقص و انحطاط و گناه كشيده مي‌شود. بنابراين خداوند مي‌گويد بايد توبه كند. بعد از توبه، پاياني بي‌نقص خواهد داشت. پايان كامل، همان بازگشت به آغاز كامل است. كمال موجب مي‌شود به آغاز برگرديم، به آغاز زمان، به ”باغ عدن“.