علومي که به واسطه ساخت تاريخي اش، توانسته ساختارها و رشته ها، پژوهشگران، معرفت شناسي ها و روش شناسي هاي خاصي را در درون خود شکل دهد و بر کليت دانش مسلط سازد و در مقابل، باب مشارکت را به روي ديدگاه ها و روش شناسي ها و معرفت شناسي هاي بديل ببندد و بازيگران محدودي را به مشارکت بگيرد. اين محدودانديشي و بسته بودن علوم اجتماعي سبب شده که علوم اجتماعي به تدريج مسيري را طي کند که نتواند واقعيات اجتماعي و دگرگوني هاي جهاني آن را ببيند؛ در نتيجه، انتزاعي، بي ارتباط با مسائل و چالش هاي کنوني و ناتوان از طرح چشم اندازي روشن از آينده گرديده است. گشودگي و انفتاح علوم اجتماعي تاريخي، راهي است که ( والرشتاين ) براي آمادگي در مواجهه با مسائل و چالش ها و واقعيت هاي معاصر و نظم جديد جهاني پيشنهاد مي دهد. در ميان روايت هاي مختلف تاريخ علوم اجتماعي، روايت والرشتاين و هم قطارانش روايتي توأم با توجهات و بصيرت هايي خاص و متفاوت است. روايتي که مجموعه دگرگوني هاي معرفت شناسانه و علمي را در پرتو تحولات جهاني مي بيند و همزمان، هم تکوين علوم اجتماعي را در ذيل پيدايش و دگرگوني هاي علم مدرن پيگيري مي کند و هم به تغييرات کلي فرم دانش اجتماعي توجه دارد و... چکيده کتاب علوم اجتماعي را بگشاييد : در اين کتاب، نويسنده؛ ( ايمانوئل والرشتاين ) گزارشي در باب ساختاربندي مجدد علوم اجتماعي ارائه مي دهد.