دين و علم دو جنبه از زندگاني اجتماعي‌اند. دين، تا آن‌جا كه درباره تاريخ فكري بشر مي‌دانيم، هميشه داراي اهميت بوده است. در حالي كه علم، پس از سو سو زدن‌هايي زودگذر در ميان يونانيان و اعراب، ناگهان در قرن شانزدهم ميلادي از اهميت شاياني برخوردار شد و از آن دوران تا كنون به گونه‌اي فزاينده سرانديشه‌ها و مؤسسه‌هايي را كه با آن‌ها سروكار داريم پي‌ريزي كرده است. بين علم و دين همواره برخوردي پايان ناپذير وجود داشته است، برخوردي كه جز در مورد چند سال گذشته به پيروزي علم انجاميده است. اما با پيدايش دين‌هاي تازه‌اي در روسيه و آلمان كه هر دو در كوشش‌هاي رسالت‌گونه خود به وسايل علمي مجهزند بار ديگر احتمال پيروزي علم همانند آغاز دوران علمي مورد ترديد قرار داده است. در نتيجه، موضوع مطالعه زمينه‌ها و تاريخ حالت جنگ بين دين‌هاي سنتي و معرفت علمي بار ديگر اهميت پيدا كرده است.