در اسطوره‌ها و نيز در فلسفه يونان باستان زنان مظهر غرايز معرفي شده‌اند. اين ديدگاه تا دوره‌ي روشنگري ادامه يافته چنان‌كه كانت مردانگي را مترادف با عقلانيت، و زنانگي را مترادف با احساسات معرفي كرد. اين نگاه مردسالارانه موجب شده تا عقلانيت تمدن‌ساز مدرن در حوزه‌هاي اجتماعي مانند سياست، اقتصاد، و فرهنگ از حضور مادرانه زنان محروم شود. در سال‌هاي اخير اما نظريه‌پردازان زنانه‌نگر عقلانيت غربي را مورد بازانديشي قرار داده‌اند و به نتايجي رسيده‌اند كه مي‌تواند مبناي شكل‌گيري عقلانيتي مهرورزانه باشد تا هيچ انساني به بهانه جنسيت، فرعي و حاشيه‌اي تلقي نشود و مورد تبعيض و ستم قرار نگيرد.