بخش مهمي از ادبيات جهان را عارفان ساخته‌اند. شورمندي دروني عارفان خود سرچشمه ايجاد زيبايي در كلام ايشان است. از سويي ديگرتوجه آنان به لزوم تاثير گذاري سخن و در نتيجه راه يافتن ديگرمردمان به ارتباط عاشقانه با پروردگار از طريق مطالعه اين آثار موجب تلاشي مضاعف از جانب عارفان براي زيبا سخن گفتن و خلق ادبيات غني در ابعاد معنايي و زيبايي‌شناسانه شده است. اين اثر دربردارنده‌ي دو نوشته‌ي كوتاه، زيبا و اثربخش از دو عارف مسيحي نام‌دار قرن 17 و 18 ميلادي است كه تصويري خاص از عشق به پروردگار و نيايش با او را پيش روي خواننده قرار مي‌دهد.