اولین باری بود که دونالدسون را تنها می‌دید و مراقب بود پا را از چارچوب در فراتر نگذارد و یا حرکت ناگهانی‌ای نکند. دونالدسون طوری به نظر می‌رسید که انگار اگر خطایی از اسکات سر بزند از پله‌ها می‌پرد پایین و مثل یک گوزن فرار می‌کند. موهای بلوند داشت. به اندازه شریکش زیبا نبود اما چهره‌ای شیرین و چشمانی به رنگ آبی روشن داشت. ظرافت و شکنندگی خاصی در او دیده می‌شد. طوری که اسکات را یاد ظروف چینی تزئینی مادرش می‌انداخت. تصویر این که این زن توی رستوران از این قابلمه به آن قابلمه و از میان دود غذاها از این تابه می‌رود و غذاهای گیاهی را توی ظرف می‌ریزد و برای خدمتکارش رئیس‌بازی درمی‌آورد مشکل بود.