اين كتاب در پاسخ به مقاله سه قسمتي نويسنده‌اي نوشته شده كه مشخصات آن در متن آمده است. از آن‌جا كه نويسنده يادشده در مقاله خود سخنان زشتي درباره«مردم عرب» به طور كلي و«مردم عرب خوزستان» به طور خاص بر زبان رانده، نويسنده اين كتاب با لحني متين بي‌پايه بودن ادعاهاي او را نشان داده و راه را بر سخنان او، و سخناني از اين دست، بسته است. نطفه اين كتاب كه همزمان با چاپ و انتشار سه قسمت آن مقاله بسته شده، بنا به عرف مطبوعاتي مي‌بايست به صورت مقالاتي پياپي در همان مجله چاپ مي‌شد، ولي سردبير در نامه‌هايي كه ميان نويسنده اين كتاب و او رد و بدل شده و در پايان اين كتاب عينا بازتاب يافته، به بهانه‌اي واهي از انعكاس آن سرباز زده و نقش بي‌طرفانه خود را زير پا گذاشته است. آنچه در اين كتاب بيش از همه جلب نظر مي‌كند، لحن استدلالي نويسنده كتاب و تسلط او بر موضوع اصلي است.