كتابي كه در دست داريم بي‌گمان از آثار كلاسيك ادبيات جهان است. كلاسيك بودن آن اما جنبه‌اي نامتعارف و غيرمعمول دارد كه در وهله اول از ويژگي‌هاي مربوط به ژانر، و سپس از منظور و نيت نويسنده آن ناشي مي‌شود. به لحاظ ژانر، اين رمان گونه‌اي از ادبيات ساتيريك است كه در آن آدم‌هايي كه به «تيپ» فرارسته‌اند، و وضعيت‌هايي كه سرشت اين آدم‌ها را به بوته آزمايش مي‌گذارد، به شيوه‌اي نو، و درگرفته از زمان و مكاني كه در آن واقعند تصوير شده است.