«شاد باش، شاد باش! گل سرخت را خواهي داشت! من از نغمه‌اي در مهتاب مي‌سازمش، و با خون دل خودم رنگينش مي‌كنم. تنها چيزي كه به جايش مي‌خواهم اين است كه عشق‌ورزي راستين باشي، چرا كه هر چه فلسفه دانا باشد، عشق از او داناتر است، بال‌هايش آتشين رنگ است، و تنش به رنگ آتش. لبانش به شيريني انگبين است، و دمش چونان كندر»