بستن آثار شريعتي و تحريم نام و آثارش، زهد علمي ورزيدن است و خود را از دانش او محروم ساختن و از خوان او لقمه نگرفتن و از گنجينه مطالبش توشه نگرفتن. زهد علمي در برابر شريعتي، و هر شخصيت علمي ديگر، محروم ساختن خود است از دانستن و رضا دادن به ندانستن و لجاجت با خويشتن. دشمني با شخصيت‌هاي علمي به زيان آنها نيست، بلكه به زيان كسي است كه دشمني مي‌ورزد و خود را از دانش آنها محروم مي‌سازد. آنكه بر‌چسبي به اين و آن دانشور مي‌زند و از آنها دوري مي‌گزيند و آثارش را مي‌بندد ، به خود زيان مي رساند. چنين شيوه‌اي، يعني بستن در دانش به روي خويشتن. و بستن در دانش، به هر بهانه‌اي، يعني در تاريك‌خانه ماندن و پوسيدن.