پيروان شريعتي بر اين هستند که محمدتقي شريعتي و علي شريعتي همواره و به‌جان، در سازگاري بين ارزش‌هاي انساني و ساماني "تجدد" کوشيده‌اند، و همي تلاش‌شان براي ساختن جهاني بوده که در آن ارزش‌هايي انساني و ستوده، چون برابري و آزادي، با چهره‌اي مدرن جاري و ساري است. اين دفتر با پيش کشيدن اين پرسش که اين پدر و پسر "اسلام‌گراياني" هستند در تکاپوي بازگشت به دوراني سپري‌شده، يا کنشگراني در آرزوي مدرنيته و ارزش‌هاي انساني، در زندگي و تاريخ و آثار آن‌ها به کنکاش دست باز کرده است. دستاورد اين پژوهش به ناگزير "انگاره"هايي را که از اين پدر و پسر توسط پيروان آن‌ها ساخته شده است، فرو مي‌ريزد. براي ساختن فردايي بهتر، گريزي از مواجهه با ديروز و امروز نيست. از اين رو بايست در برابر فراموشي و کژنمايي و دستکاري تاريخ ايستادگي کرد و گذشتي هرچند تلخ را نوشيد و از آن آموخت. براي رهايي از هستي‌هاي نادلخواه بايست به خود انديشيد و به کرده‌هاي خود نگريست. اين دفتر نگاهي است به "پدر و پسري" که در ساختن امروز ما نقش داشته‌اند، نقشي که براي دانستن چرايي و چگونگي بهره‌اي از رخدادهاي پسين و امروزين بايست بدان بازگشت. از اين رو اين دفتر "يادآوري"اي است از آنچه ميل به فراموشي و فرار از رويارويي دارد.