يچه، هايدگر، گادامر، اشتراوس و دريدا را مي‌توان 5 فيلسوف مهم پست مدرن دانست که کوشيدند محدوديت‌هاي عقل‌گرايي مدرن را آشکار کنند و راهي براي نقد آن بگشايند. اما طرح فکري اين 5 متفکر با پيروي از الگوي مشابه شکل گرفته است؛ همه آن‌ها، براي گذر از آخرين مرحله سنت فلسفي غربي و کشف معناي اصيل فلسفه‌ورزي، به سرآغاز فلسفه غربي يعني افلاطون رجوع کردند. کاترين زاکرت در اين کتاب مي‌کوشد ابتدا انديشه اين متفکران و مواجهه‌شان با افلاطون را به نحوي دقيق و موشکافانه تبيين کند و توضيح دهد که پست‌مدرن بودن آن‌ها دقيقا چه معنايي دارد. سپس فلسفه اين متفکران را به عرصه عملي پيوند مي‌دهد و تبعات سياسي و اجتماعي آن را مي‌کاود.