سفرهاي گاليور را مي‌توان اولين رمان پادآرمان‌شهري در دنياي ادبيات کلاسيک دانست. راز ماندگاري مشهورترين اثر جاناتان سوييفت آن‌جاست که قهرمان خارق‌العاده‌اش در دنياي تمثيل‌ها حبس نمي‌شود، چرا که نويسنده ميراثي چند وجهي در تاريخ ادبيات خلق کرده است. کتاب با شرحي مختصر درباره‌ي زندگي شخصي گاليور و در کشور انگلستان شروع مي‌شود. او پزشکي خانواده‌دار است که رؤياي سفر و کسب آموزه‌هاي جديد به کار در درياها مي‌کشاندش و در اين ميان به چهار سرزمين عجيب‌وغريب پا مي‌گذارد. روايت اول‌شخص گاليور در سفرنامه‌اش خالي از هيجان و بي‌هيچ واکنش احساسي نوشته شده است، او تنها به روايت دقيق ماجراها اکتفا کرده و درنهايت به خواننده اين اطمينان را مي‌دهد که هرآنچه نوشته همه حقيقت است و ذره‌اي دروغ در آن راه نيافته است. جاناتان سوييفت با تلفيق سنت سفرنامه‌نويسي کلاسيک‌، طنز و ژانر فانتزي هجويه‌اي نوشته است درباره‌ي جامعه‌ي قرن هجده انگلستان، اما برخلاف سفرنامه‌نويس‌هاي کلاسيک تنها به روايت خاطرات و مخاطرات سفر نپرداخته و با نسبت‌‌دادن ويژگي‌هاي مردمان انگلستان به ساکنين سرزمين‌هايي خيالي امکاني فراهم آورده تا نگاهي انتقادي به سياست‌، اجتماع و شخصيت‌هاي تاريخي هم‌عصرش داشته باشد و آن‌ها را به ريشخند بگيرد. از طرف ديگر سفرنامه‌ي گاليور به‌قدري رنگ‌و‌بوي تخيل دارد که مي‌تواند همتاي سفرهاي دون‌کيشوت افسانه‌اي باشد. گاليور برخلاف دون‌کيشوت به ‌جنگ دشمنان فرضي نمي‌رود اما هدفش از روايت اين سفرها براندازي ظلم‌ و استبداد حاکمان است،