طبق روايات غير موثق كاتبان در بعدازظهر روزي معمولي، صوفيان خشك‌انديش و قداره‌بندان و چند مامور حكومتي به خانه حافظ شيرازي يورش مي‌آورند تا او را براي كيفر گناهانش با خود ببرند. نوشته‌اند حافظ با اهل خانه‌اش تنها بوده و به هيچ روي قصد فرار نداشته. در روايت‌ها آمده خواجه شيراز قصد سفر بغداد داشته و در خانه ياري يا همسري يا سروي روان داشته كه باعث آرامش و راحتي خيالش بوده. اما كاتبان ننوشته‌اند چه روي مي‌دهد كه پس از اين واقعه سرو يا همان بت لشكرشكن از زندگي شاعر مي‌رود و مي‌شود يار سفر كرده. چه مي‌شود كه تهمت تكفير باطل مي‌شود و حافظ به سرنوشت سهروردي گرفتار نمي‌آيد؟ سرو سفيد قصه اين عشق زير سايه وحشت و ماجراي ديواني را روايت مي‌كند كه به آب شسته مي‌شود اما عمري جاودانه مي‌يابد.