زخم بوتيمار دومين رمان از سه‌گانه‌اي است که ناصر قلمکاري با مضمون گم‌گشتگي نوشته است. کتاب قبلي او، ديدار در کوالالامپور، نخستين رمان از اين سه‌گانه، با نگاه به مهاجران غيرقانوني مقدمه‌اي بود براي پرداختن به انسانِ گمشده‌ي ايراني در مرزهاي جهان و زخم بوتيمار همين انسان گمشده را در جغرافيايي بسيار محدودتر و ذهني دنبال مي‌کند. داستان‌نويس در اين رمان که فضايي کابوس‌گونه و کاملاً متفاوت با کار قبلي‌اش دارد، باز موفق مي‌شود گمشده را پيدا کند و او را به ما بشناساند. اين کشف هويت شايد مهم‌ترين دستاورد نويسنده در طي جست‌وجويش باشد. رمان فارسي از آغاز تا اين زمان نمونه‌هاي انگشت شماري را در فضاي کابوسي شاهد بوده است. به نظر مي آيد اين نوع داستان، يا اگر بتوان گفت ژانر، کم‌تر مورد ذوق‌آزمايي نويسندگان ايراني قرار گرفته است، در صورتي که شايد همان موارد اندک را هم بتوان جزء برجسته‌ترين و تأثيرگذارترين آثار داستاني فارسي به حساب آورد.