قوانينم براي مراجعه کنندگان به خانه ام ساده اند. واضح و خوانا با اندازه ي قلم 16 چاپ شان کرده ام، روي کاغذش روکش پلاستيکي کشيده‌ام و وسط در، جايي که امکان ندارد کسي نبيند، نصب‌شان کرده‌ام. قانون اول، مطابق معمول، مهم‌ترين قانون است. 1. زنگ نزنيد. 2. جلو در ورودي پارک نکنيد. 3. اگر مشاور حقوقي هستيد، برويد. 4. اگر مبلغ مذهبي يا سياسي هستيد، بروشورتان را بي سروصدا زير پادري بگذاريد. 5. اگر براي ملاقاتي دوستانه اين‌جا هستيد، رد کارتان برويد. 6. اگر براي کاري تجاري يا قانوني آمده‌ايد، لطفاً با کارگزار يا وکيلم تماس بگيريد. 7. تحويل بسته_اجازه داريد بسته‌ها را بدون امضا بگذاريد. چشمي در را چک مي‌کنم و بعد در را باز مي‌کنم و به زنگ در خيره مي‌شوم. زن جوان آن‌قدر احمق بود که تابلويم را ناديده بگيرد. شايد پرستار آن بچه‌هاست، يکي از همان‌ها که کل دو ساعت گذشته در خيابان عر مي‌زدند. سه سال پيش، وقتي پارکينگ‌هاي ديپر اين کوچه‌ي بن‌بست را هم خريدم، تصورم اشتباه بود که استفاده‌ي انحصاري‌ام از آن فضاي دايره‌اي بزرگ تضمين مي‌شود...