دو دوست، يكي سرباز يكي دبير، يكي جسم را به كار مي‌گيرد و ديگري روح را، يكي عمل كردن را ياد مي‌دهد و ديگري فكر كردن را، يكي خشونت به خرج دادن را در پيش مي‌گيرد و ديگري عدم خشونت را. اما به كجا مي‌رسند؟ كتاب در هر صفحه و هر فصلش چنان از گفته‌هاي جان‌دار، تكان‌دهنده، گزنده و گاه نوازش‌آميز پر است كه آدم به فكر مي‌افتد كه آن‌ها را در جنگي گردآوري كند، ولي چه ضرورتي دارد، كتاب خود جنگ مفصلي است، فرآورده‌اي از ضد و نقيض‌ها، ظلمت و روشنايي، خلاصه‌اي از «بودن» و «شدن»، از طبيعت، از انسان، از آن چه كه ما برايش پا به اين دنيا گذاشته‌ايم و از رسالتي كه به عهده يكايك ماست.