آملي نوتوم، در رماني نوستالژيک، هوشمندانه و غيرمعمول، خود را در قالب گرسنگي برون‌ريزي مي‌کند: گرسنه‌ي تجربه، گرسنه‌ي زندگي، گرسنه‌ي شيريني و گرسنه‌ي گرسنگي: دوراني که او در آن به انروکسيا يا همان بي‌اشتهايي کامل دچار مي‌شود. «زندگي نامه گرسنگي» با بازگويي سفرهاي تاثيرگذار دوران جواني‌ آملي، از توکيو تا پکن، و از پاريس تا نيويورک، به اثري درخشان درباره‌ي واکاوي خود بدل مي‌شود، و به گفته‌ي بسياري از منتقدان بالغ‌ترين و تکان‌دهنده‌ترين اثر آملي تا به امروز است.