براون در اين كتاب اثبات مي‌كند كه آسيب‌پذيري نه تنها ضعف نيست بلكه جوهر و معناي زندگي و ملاك زندگي شجاعانه است. به اين معنا كه هر چقدر خود را آسيب‌پذيرتر كنيم، شجاعانه‌تر زندگي كرده‌ايم. با آسيب‌پذير شدن، واقعي مي‌شويم، به ارتباط واقعي و نمودهاي آن، يعني عشق و احساس تعلق، دست پيدا مي‌كنيم. در اين كتاب درباره شرم، و پديده‌هايي چون كمال‌گرايي، خوشي اضطراب‌آور، و كرختي ... كه موانع آسيب‌پذير شدن‌اند مي‌آموزيم و ياد مي‌گيريم كه چگونه حملات شرم را تاب آوريم و بدون نياز به ابزارهاي دفاعي زندگي كنيم.