نمايش‌نامه‌ي «زنبور» نوشته‌ي مورِگان لويد مالکُم، داستاني ترسناک و پيچيده از دو دوست قديمي است که دوباره پس از سال‌ها دوري همديگر را مي‌يابند. کارلا، زني باردار با چهار فرزند، زندگي دشواري دارد؛ در مقابل، هِدر، دوست قديمي‌اش، به‌ظاهر موفق است: خانه‌ي زيبا، شوهر، موقعيت اجتماعي. اما پشت اين ظاهر، زخمي قديمي و دردناک نهفته است. ملاقات آن‌ها در کافه‌اي ساده آغاز مي‌شود، جايي که هِدر پيشنهادي عجيب به کارلا مي‌دهد: پول در ازاي انجام کاري بسيار تاريک. کارلا ابتدا مردد است اما شرايط زندگي‌اش او را به پذيرش نزديک مي‌کند. در طول داستان، لايه‌لايه‌ي گذشته و احساسات سرکوب‌شده باز مي‌شوند و مخاطب درمي‌يابد که صرف پرداخت پول يا گرفتن انتقام، پايان ماجرا نيست؛ زخم‌ها عميق‌تر از آن‌اند که فقط با يک معامله پاک شوند. مالکُم با ديالوگ‌هاي خطي و صحنه‌اي کم، فضايي پرتنش ساخته که در آن دو شخصيت اصلي، با قدرت رواني و جسمي، مخاطب را به چالش مي‌کشند. نمايش‌نامه درباره‌ي قدرت، انتقام، طبقات اجتماعي، و خاطره‌هايي است که ما را شکل مي‌دهند؛ حتي وقتي آن‌ها را پشت خود گذاشته باشيم. «زنبور» نه‌فقط يک نمايش‌نامه‌ي جنايي، بلکه کاوشي است در رابطه‌ي انسان‌ها با گذشته‌شان، با يکديگر و با آنچه مي‌پنداشتند تمام شده است.