در سيزده نوامبر 2015، پاريس شاهد دومين موج حملات تروريستي مرگ‌بار در يك سال بود كه 130 كشته و بيش از 400 زخمي، شامل حدود 100 تن با زخم‌هاي مهلك، روي دست آن گذاشت. اين حملات خشونت‌بار چه معنايي براي ما دارد و چه چيزي درباره ي نيروهاي تشكيل‌دهنده دنياي ما به ما مي‌گويد؟ آلن بديو در اين كتاب كم حجم به ما مي‌گويد كه هر چند اين رويدادهاي خشونت‌بار عموما به تروريسم اسلامي نسبت داده مي شوند اما در واقع از ناملايمات بسيار عميق‌تري حكايت مي‌كنند كه مربوط است به پيروزي سرمايه‌داري جهاني و اشكال جديد امپرياليسم كه موجبات تضعيف دولت‌ها را فراهم مي‌آورد، به طوري كه تمامي مناطق جهان بدل به اقليم‌هاي ملوك‌الطوايفي پر هرج‌ومرجي شده‌اند كه توسط دارودسته‌هاي مسلح اداره مي‌شوند، و در آن‌ها مردمان عادي به‌ناچار در شرايطي بي‌ثبات و خطرناك روزگار مي‌گذرانند. اين اقليم‌ها بدل به زيست‌گاه نوع جديدي از نهيليسم شده‌اند كه در پي انتقام گرفتن از سلطه‌ي غرب است. و همين نهيليسم جديد است كه جذابيت‌هاي خاص براي زنان و مردان جوان به ‌حاشيه رانده شده‌اي دارد كه اين قساوت‌ها را مرتكب شدند. نخست، ممكن است تراژدي 13 نوامبر ناشي از موج مهاجرت‌ها، به‌ويژه از كشورهاي اسلامي، به‌نظر بيايد، اما زخم ما چندان تازه نيست: روي دگرگوني‌هاي عميق‌تري قرار گرفته است كه جهان ما را شكل داده، و جزايري كوچك از رفاه و تنعم در ميان انبوه فقر و فلاكت ايجاد كرده است، و بدين ترتيب ما را از سياست‌ورزي‌اي كه بديلي جدي براي وضع فعلي پيشنهاد كند محروم كرده است.