در دوره‌اي از تاريخ آلمان كه فرآورده‌هاي دوران‌ساز و انديشه در زمينه‌اي لگدمال از بربريت و جنون جنگ و در متن ويراني خرد و از هم‌پاشي حيات، پيدا و شكوفا شده بودند، بانيان مكتب فرانكفورت نگاه خود را به خود اين زمينه، يعني به كشف تلبيسي معطوف كردند كه در جهان اين‌جايي و اكنوني، بربريت و فرهنگ، جنون و بخردانگي، و والاانديشي، و دون‌كنشي را اين‌چنين هم‌نشين و هم‌داستان مي‌تواند كرد.