مجيد غروي(1362) از نويسندگان نسل تازه‌ي ادبيات ايران است که به گفت‌وگوهاي بينامتني با آثار مهم ادبيات ايران علاقه‌ي بسياري دارد. او در رمان «سبت» زباني خاص و داستاني تاريخ‌محور برگزيد که باعث شد جزو نويسندگانِ ضدجريان محسوب شود. «رويا» داستان بلند عاشقانه‌اي است مملو از زمان و خاطره و غبار، نويسنده با زباني آهنگين، پُرکلمه و روايي قصه‌ي عشقي را مي‌نويسد که راوي‌اش شاهد رخ‌دادنش بوده و وظيفه‌ي خود مي‌داند اين روايت را به دست مخاطب برساند، چراکه اين خواسته‌ي امير، دوست قديمي‌اش، به‌نظر مي‌رسد. رويا دختري است با گذشته‌اي ناخوب و مملو از حادثه که ناگهان در مسير امير که هنرمند است قرار مي‌گيرد و شايد راوي. شايد راوي نيز رويا را دوست داشته…کسي چه مي‌داند؟ و اين‌چنين است که «رويا» مي‌شود جاني که هم جان مي‌دهد و هم جان مي‌ستاند.