خاصيت مرگ اين است که آخرين اثر هنرمند را به سخن واپسين او بدل سازد، به تکمله و تکريم همه آثار پيشين. روزي روزگاري در امريکا (1984) اثري بود که لئونه شانزده سال از عمرش را صرف ساختن آن کرد و تنها فيلمي بود که پس از يک مشت ديناميت (1971) آن را به پايان رساند. اين فيلم به زعم دوستداران لئونه، جايگاه خاص تکان دهنده‌اي دارد؛ فيلمي بس اندوهناک که از قضا مرگ يکي از مضامين آن از کار در مي‌آيد. کتاب روزي روزگاري در امريکا هم به رمزگشايي از اين مضمون پرداخته، جزئيات فني فيلم‌سازي و بازيگري را بررسي کرده و نحوه توليد فيلم را تشريح کرده است؛ تفسير پرشور و حرارت نويسنده در پرداختن به هر يک از محورهاي فوق ذيل يک کل زيبايي شناختي کتاب را در شمار آثار ماندگار در سينماي کلاسيک قرار داده است.