کتاب روزنامه‌نگاري در رسانه‌هاي اجتماعي نوشته محمود سلطان‌آبادي از سوي انتشارات ثانيه منتشر شد. اين کتاب به ارتباط بين رسانه‌هاي اجتماعي و روزنامه‌نگاري مي‌پردازد و کاربرد آن را براي روزنامه‌نگاران مورد بحث و بررسي قرار مي‌دهد. گونه‌هاي مختلفِ رسانه‌‌هاي اجتماعي مانند شبکه‌هاي اجتماعي (فيس‌بوک)، وبلاگ‌‌ها، ميکروبلاگ‌‌ها (توئيتر)، پادکست‌‌ها، ويکي‌‌ها و اجتماعات محتوامحور (يوتيوب) هر کدام در ارتباط با روزنامه‌نگاري تحولات و تغييراتي ايجاد کرده‌اند و روزنامه‌‌نگاران به‌ شکل‌‌هاي مختلف مي‌توانند از اين‌گونه رسانه‌ها براي انجام کار حرفه‌اي‌شان استفاده کنند. نويسنده در بخشي از مقدمه کتاب آورده است: "رسانه‌هاي اجتماعي در حال تغيير روزنامه‌نگاري هستند. تکنولوژي‌هاي مربوط به رسانه‌هاي اجتماعي طيف وسيعي از شهروندان را قادر ساخته‌اند که در جمع‌آوري، پالايش و توزيع اخبار مشارکت داشته باشند. با پيدايش رسانه‌هاي اجتماعي، اخبار ديگر به‌طور انحصاري در اختيار روزنامه‌نگاران و رسانه‌هاي جريان اصلي قرار ندارد، بلکه از زيست‌بومي برمي‌خيزد که در آن روزنامه‌نگاران، منابع و شهروندان به رَدوبدل‌کردن اطلاعات مي‌پردازند. در اين زيست‌بوم جديدِ رسانه‌اي افراد غيرروزنامه‌نگار يا همان شهروندانِ روزنامه‌نگار به‌عنوان منابعي جديد براي سازمان‌هاي خبري جريان اصلي عمل مي‌کنند؛ حال اين ‌کار ممکن است يا با تهيه اخبار و اطلاعاتِ مستقيم و داوطلبانه انجام شود يا با ارسال نظر، عکس و تصاوير ويدئويي که از ميان آن‌ها مي‌توان دست به انتخاب و بازنشر زد. البته، روزنامه‌نگاران در ابتدا اين منابع جديد را تهديدي براي حرفه خود مي‌دانستند، اما به‌تدريج در حال بهره‌مندي از مزاياي آن هستند. کتاب حاضر در هفت فصل تنظيم شده است و هر فصل آن (به‌جز فصل اول که به‌طور کلي درباره مفهوم رسانه‌هاي اجتماعي و ويژگي‌هايش است) به يکي از گونه‌هاي رسانه‌هاي اجتماعي مي‌پردازد. در فصل اول با عنوان مفهوم رسانه‌هاي اجتماعي، ابتدا پديده وب 2 مورد بررسي قرار مي‌گيرد و سپس به تعريف، ويژگي‌ها و گونه‌هاي مختلف رسانه‌هاي اجتماعي پرداخته مي‌شود. فصل دوم به تأثير شبکه‌هاي اجتماعي بر روزنامه‌نگاري و دگرگوني‌هاي عميقي که در عرصه ديجيتال به‌وقوع پيوسته، مي‌پردازد. در اين فصل پس از بررسي مفهوم شبکه اجتماعي، به پيدايش و برخي از مهم‌ترين تحولات شبکه‌هاي اجتماعي پرداخته مي‌شود. در بخش‌هاي ديگر، توصيه‌ها و راهنمايي‌هايي براي حضور روزنامه‌نگاران در شبکه‌هاي اجتماعي، اصول کاربري شبکه‌هاي اجتماعي و نحوه گفت‌وگوي دوسويه روزنامه‌نگاران با مخاطبان‌شان در شبکه‌هاي اجتماعي و همچنين به‌عنوان يک نمونه عملي،‌ دستورالعمل کاربري شبکه‌هاي اجتماعي در خبرگزاري رويترز ارائه شده است. در فصل سوم وبلاگ‌ها به‌عنوان شناخته‌شده‌ترين گونه رسانه‌هاي اجتماعي مورد بررسي قرار مي‌گيرند. مهم‌ترين بحث‌هايي که در اين فصل به آن‌ها پرداخته شده است، عبارت‌اند از: تعريف، ويژگي‌ها و تکنولوژي‌هاي وبلاگ‌ها، وبلاگ‌ها در زيست‌بوم روزنامه‌نگاري، گونه‌شناسي وبلاگ‌هاي روزنامه‌نگاري و همچنين وبلاگ‌ها و آينده روزنامه‌نگاري. فصل چهارم درباره ميکروبلاگ‌ها و محبوب‌ترين سرويس آن يعني توئيتر به‌عنوان يکي از تکنولوژي‌هاي رسانه‌هاي اجتماعي که انتشار فوري قطعه‌هاي کوتاهِ داده‌ها از انواع منابع رسمي و غيررسمي را براي روزنامه‌نگاران امکان‌پذير مي‌سازد، بحث مي‌کند. در اين فصل همچنين کاربرد توئيتر براي روزنامه‌نگاران، نحوه تأييد صحت اخبار فوري در توئيتر و سياست‌هاي سازمان‌هاي خبري در استفاده از توئيتر مورد توجه قرار گرفته است. فصل پنجم درباره پادکست‌ها و کاربرد آن‌ها در روزنامه‌نگاري بحث مي‌کند. در اين فصل پس از ارائه تعريفِ پادکست به چگونگي ظهور اين رسانة کوچک، ويژگي‌ها و کاربردهاي آن و همچنين نحوه استفاده رسانه‌هاي جريان اصلي از پادکست‌ها پرداخته شده است. فصل ششم به کاوش در استفاده از تکنولوژي ويکي در زمينه روزنامه‌نگاري مي‌پردازد. در اين فصل، ويکي‌نيوز به‌عنوان يکي از موفق‌ترين پروژه‌هاي ويکي در روزنامه‌نگاري مورد بررسي قرار مي‌گيرد. در فصل آخر کتاب نيز تأثير يوتيوب به‌عنوان يکي از معروف‌ترين ‌سايت‌هاي به‌اشتراک‌گذاري محتوا بر روزنامه‌نگاري تشريح شده است. يوتيوب به همه کساني که به هر نحوي امکان دسترسي به اينترنت را دارند، اجازه داده است تا به‌عنوان يک منبع خبريِ تصويري هر آن‌چه را که جالب و قابل ‌توجه است با ديگران به‌اشتراک بگذارند. يوتيوب و تاريخچه آن، محتوا در يوتيوب، راهنماي يوتيوب براي گزارشگران، يوتيوب و اخبار و همچنين تغيير رويکرد سازمان‌هاي خبري در استفاده از محتواي توليدشده توسط کاربران از بحث‌هاي مهم در اين فصل است.