دلخوشي كوچكي‌ست كه مي‌توانم از كوچه‌اي حوالي پاسداران دست‌هايت را بگيرم و تا غروب‌هاي قجري برويم همان غروب كه گفتي: مرا در مجاورت توپ‌ها به خود بخوان و من گفتم: ميان اين همه قزاق چگونه به نام كوچك صدايت كنم كه اسب‌ها رم نكنند؟ عشق در روزهاي وبايي پوسيدگي‌ست خاتون! مثل پرچمي كه در باب همايون سياه شد به مرور