ژاپني‌ها به شدت منتقد فيلم‌­هاي ژاپني هستند. بنابراين، خيلي عجيب نيست که يک خارجي بايد مسئول ارسال فيلم من به جشنواره ونيز باشد. همين موضوع در مورد باسمه چوبي ژاپني هم صادق بود: اول خارجي‌ها بودند که به اين چيزها علاقه‌مند شدند و قدرتش را دانستند. ما ژاپني‌­ها خيلي کم به داشته‌هامان فکر مي‌کنيم. درواقع، راشومون آنقدرها هم خوب نبود، فکر نمي­کنم. ولي خب، وقتي عده‌اي به من گفتند که پذيرش اين فيلم از شانس و اقبال من بوده است، اين­طور جواب دادم که به اين دليل اين حرف‌ها را ميزنيد که فيلم به هرحال ژاپني است و در عجبم که چرا ما اين‌قدر کم به داشته‌‌هامان فکر مي­کنيم؟ چرا پاي فيلم‌هامان نمي‌ايستيم؟ از چي مي‌ترسيم؟