رابونياي كيمياگر در يك كتاب قصه‌ي قديمي به نام «معجون سمي و عنكبوت» زندگي مي‌كرد. بين صفحات 56 تا 63 از مجموعه‌ي بزرگ «داستان‌هاي شب» او، به عنوان يك كيمياگر، همه‌ي كارها را درست همان‌طور انجام مي‌داد كه لازم بود: او مو داشت. او درد را احساس مي‌كرد. او هيچ‌كس را دوست نداشت. او همه‌ي روزهايش را صرف ساختن معجون‌هاي سمي وحشتناك در ديگ‌هاي بزرگ مي‌كرد. خلاصه او يك كيمياگر تمام عيار بود...