سيسرون (کيکرويا چيچروياسيسرو) زاده 106 پيش از ميلاد درگذشته 43 پيش از ميلاد، خطيب و متفکر نامدار رومي، رساله «عيش پيري» را هنگامي که از حريف نيرومندي چون سزار شکست خورده و در غم مرگ دخترش سوگوار بود، براي تسلي خاطرخود نوشته است. در اين رساله دو جوان از «کانون»، سخنور نامي روم، مي خواهند که آن ها را در تحمل بار پيري با چند پند، ياري کند و او نيز موجبات نگراني پيري را مورد بحث قرار مي دهد و نه تنها پيري را به بي حاصلي محکوم نمي کند، بلکه اميد و خرم دلي پيران راستکار و خردمند را با بياني دلنشين ستايش مي کند؛ با اين حال پيري را وقتي فرخنده و خواستني مي داند که بيانش با تقواي جواني استوار باشد. در رساله « راز دوستي» دو داماد «لليوس» که به دانش و خرد مشهور است، با پدرزن خود در خصوص دوستي، گفت و شنودي دارند. سيسرون از زبان لليوس، کيفيت و اهميت و شرايط دوستي را پس از عقل، بزرگ ترين عطيه خداوند مي داند.