سهراب تجربه زيستن در رفت و برگشت ميان فهم جهان، آفرينش هنري و استغراق در احساس زيبايي را يافته بود اما اين تجربه را کافي نمي‌ديد و مي‌پنداشت بايد به سوي استغراق پيوسته پيش برود. با آگاهي از رسيدن او به چنين تجربه، ژرف‌انديشي و بينشي است که مي‌شود گفت سهراب سپهري شخصيت کم‌نظيري در ادبيات ايران و جهان است. او شاعري است که تفکرش عمق دارد، زيرا به مسائل بنيادين و وجودي انسان انديشيده است. خواندن شعر سهراب و مأنوس بودن با او به بازشدن گره‌هاي کور زندگي بسياري از انسان‌ها ياري مي‌رساند. نگريستن به زندگي، مرگ، ارج زمين و خويشاوندي انسان با موجودات زميني از پنجره‌ شعر فکورانه بي‌شک در چگونه زيستن هر آن‌که با سهراب انس داشته باشد تاثيرگذار است، و بدون چنين انديشيدني، نيکو زيستن پايدار براي انسان‌ها ميسر نمي‌شود.