در قلمرو مرگ برگزيده‌اي از بهترين داستان‌هاي گوتيك (هول و هراس) و نيز مهم‌ترين زير شاخه‌ي آن داستان‌هاي مرگ (ماكابر) همواره در طول تاريخ جذاب و پر خواننده بوده‌اند، علت اساسي ارائه‌ي اين داستان‌ها فراتر از جذابيت آن‌ها است. خرده‌گيرترين منتقدان نخبه‌گرا نيز باور دارند بي‌فهم و خوانش ادبيات گوتيك نمي‌توانيم به كشف و درك راستيني از آثار سورئال، سمبوليستي و بخش مهمي از ادبيات پسامدرن دست يابيم. اما در عين حال كه بر اين پله گام مي‌گذاريم تا به آثار مدرن‌تر برسيم، خود به خود به سير و سفر اعجاب‌آور و لذت‌بخش دست مي‌زنيم. آيا اين لذت‌بخش به تنهايي دليلي بسنده نيست؟ هر چند ترجيح مضمون مرگ بر وحشت، در اين داستان‌ها، ما را به تامل و انديشه‌ي ژرف‌تري نيز راه مي‌برد. و از ياد مي‌بريم آن كلام زيباي رمانتيك‌هاي كهن آلماني را كه يادآور گفتارهاي اگزيستانسياليست‌هاي آينده‌ي خود بود؛ تنها عشق است و مرگ كه همه چيز را دگرگون مي‌كند!