روانكاوي امروزه در ايران همچو بازار شامي است كه نمي توان در آن غث و سمين را از هم تشخيص داد. بسيارند كه تحت نام روانكاو بيش از آن كه به آلام روحي دردمندان بپردازند به سوداگري مالي و اميال نازل خود نظر دارند. نويسنده نخست بر آن است تا شرايط ملي فرهنگي يكچنين پديداري را به لحاظ تاريخي مورد تامل قرار داده در افق آن خاصه به نسبت مخدوش اصحاب قلم با امر خطير زبان بپردازد. چرا كه امروزه زبان فارسي مشوب به رابطه اي تصنعي و مملو از تركيبات من درآوردي است كه هم از زبان كوچه و بازار بدور افتاده و هم از زبان آباء و اجدادمان.