بخش اول كتاب به وقايع تاريخي دانش هرمنوتيك اشاره دارد و ديلتاي آراي مربوط به تفسير متن را از قديم‌ترين ايام تا نسل پيش از خود، يعني تا زمان شلايرماخر مرور كرده است. در بخش دوم كه تقريبا يك سوم حجم كتاب را تشكيل مي‌دهد، هم به شيوه تاريخ‌نگاري در عصر جديد از قرن هجدهم به بعد پرداخته و آراي مورخان بزرگ به ويژه مورخان آلماني مانند شلوسر و موزر را بررسي كرده است و نكات آموزنده را به محصلان تاريخ گوشزد كرده است. گردآوران مجموعه آثار ديلتاي، در پيشگفتاري كه اين مجموعه نوشته‌اند، اشاره كرده‌اند كه ترجمه نوشته‌هاي ديلتاي دشوار است. متن ديلتاي در بخش دانش هرمنوتيك گرفتار ايجاز مخل است: ذكر نام‌هاي نامانوس متعدد، اشاره‌ گذرا به آراي تفسيري متعدد، طرح عنوان‌ها و فصولي كه خواننده با «اصل» آن‌ها آشنا نيست و ديلتاي آ‌ن‌ها را از «اصل» شرح نمي‌دهد. تعبيرات كلامي و تفسيري خاصي كه حتي معناي لغوي آن‌ها در فرهنگ‌هاي معمولي و حتي بعضا در فرهنگ‌هاي تخصصي يافت نمي‌شود، تفاوت نهادن ميان «معني» و «مفاد» بدون ذكر مثال، طرح فرضيه‌هاي تفسيري و موضع‌گيري متكلمان و مفسران كتاب مقدس بدون ذكر اقتضائات زباني، رواني و تاريخي آن‌ها و سرانجام تعبيرات و اصطلاحات دور از ذهن و نامانوس خود ديلتاي كه خاص زبان اوست ـ اين‌ها مواردي است كه منوچهر صانعي دره‌بيدي هم در پيشگفتار اين كتاب به عنوان دشواري‌هاي ترجمه‌اش از آن‌ها ياد مي‌كند. بخش ابتدايي كتاب، «دانش هرمنوتيك و تاريخ آن» نام دارد و درباره مسائلي از قبيل نظام هرمنوتيكي شلايرماخر نسبت به هرمنوتيك پروتستاني اوليه، فهم و دانش هرمنوتيك و برآمدن دانش هرمنوتيك است. بخش دوم كتاب هم «تفسيرهاي تاريخ» نام دارد و موضوعاتي چون تاريخ تمدن در انگليس، فرهنگ رنسانس در ايتاليا، فريدريش كريستف شلوسر و مساله تاريخي كلي، قرن هجدهم و جهان تاريخي و خاطراتي از مطالعات تاريخي در دانشگاه برلين را شامل مي‌شود.