به ما ظلم شده، تحقيرمان کرده‌اند، حق‌مان را خورده‌اند، ما را ناديده گرفته‌اند ... همه‌ي ما چه بخواهيم و چه نخواهيم، بارها و بارها اين جملات را از ذهن گذرانده‌ايم و در پايان با حس دردآور يک قرباني به گفتگوي دروني با خود خاتمه داديم. اي کاش کار به همين جا ختم مي‌شد، ولي حس قرباني بودن، چنان خشمي را در همه‌ي ما تلنبار مي‌کند که نقش مهاجم به خود مي‌گيريم و زندگي خود و ديگران را تحت تاثير آن به نابودي مي‌کشانيم. کار کتاب «خداحافظي با نقش قرباني» آن است که ما را از سرگرداني در دور باطل قرباني و مهاجم رهايي بخشد.