ولاديمير نابوکوف (1977-1899): نويسنده، منتقد، نظريه‌پرداز و پروانه‌شناس؛ غول ادبيات روسي‌الاصلي که او را از مهم‌ترين نويسندگان قرن بيستم برمي‌شمرند. نويسنده‌ي رمان‌هايي چون لوليتا؛ آتش‌پريده‌رنگ؛ شاه،بي‌بي،سرباز؛زندگي‌و‌مرگ سباستين‌نايت‌ و...حرف بزن، خاطره را نمونه‌اي شگفت برشمرده‌اند در اتوبيوگرافي نويسي. اثري که روايت زندگي و جهان اوست از سال 1903 تا 1940. روايتي از خوشي‌ها و روزها، انقلاب،مهاجرت،عشق و کشف مدام ادبيات. اثري درخشان که نشان‌دهنده‌ي تبحر نويسنده‌اش است در روايت خود.در ساختن و گذاشتن آينه‌اي مقابل خود. نابوکوف براي نخستين‌بار اين کتاب را درسال1951 منتشر کرد اما در سال 1966 بخش‌هايي به آن افزود که نسخه‌ي فارسي ترجمه‌ي آن است. اهميت اين کتاب بين آثار اين نويسنده و اصولا کتاب‌هاي اين چنيني، به‌قدري است که بارها و بارها در آنتولوژي‌هاي ادبي از آن ياد شده و در کتاب‌هاي نظري نقد به آن ارجاع داده‌اند. قصه‌ي جواني مردي اشراف‌زاده که شاهد بزرگ‌تر شدن جهان است. با نثري آهنگين و روايتي توصيفي. کتابي که مخاطب خود را دچار گذشته‌اي دور مي‌کند. گويا ولاديمير نابوکوف مقابل چشم ما نشسته و مشغول اعتراف است، اعتراف به زندگي. حرف بزن، خاطره بر دوش کشيدن يک تاريخ شخصي است.