تفسير فمينيستي شاخه‌اي از تفسير معاصر است که در آن قرآن، برخلاف آثار تفسيري پيشامدرن، به‌شکل کامل از ابتدا تا انتها تفسير نمي‌شود، بلکه آياتي با توجه به ارتباطشان با مضامين موردعلاقه‌ي مفسر انتخاب مي‌شوند و مفسر اين آيات را در ارتباط با هم تفسير مي‌کند تا برخورد عمومي‌تر قرآن را با مضامين برگزيده‌اش روشن کند. آن دسته از تفاسير فمينيستي که در اين کتاب بررسي شده‌اند همگي در چند نکته مشترک‌اند: نسبت دادن شخصيتِ کامل انساني و عامليت اخلاقي به زن مسلمان در چهارچوب قرآن، کلام الاهي دانستن قرآن و باور به پايبندي قرآن به اصل برابري تمامي انسان‌ها، اعم از مرد و زن. عايشه هدايت‌الله، در ابتدا، پژوهش خود را با اين پيش‌فرض رايج فمينيسم اسلامي آغاز مي‌کند که قرآن از هر اتهامي درباره‌ي بدرفتاري با زنان مسلمان مبرا است و مسئول بي‌عدالتي‌هاي احتمالي در حق زنان خودِ مسلمانان‌اند نه متن مقدس آنها. اما او در جريان پژوهش از چهارچوب فمينيستي رايج فاصله مي‌گيرد و به اين نتيجه مي‌رسد که شايد نظريه‌ي فمينيسم اسلامي که بر اصل بديهيِ بهنجاري برابري جنسيتي در قرآن استوار است به بن‌بستي نظري رسيده است. او به‌عنوان يک مسلمان مي‌خواهد اگر به نمونه‌هايي در متن قرآن برخورد که معاني غيرمنتظره‌اي برايش داشت، با آن‌ها صادقانه‌تر مواجه شود و از تحميل معاني برابري‌طلبانه به متن پرهيز کند.