اگر در اوايل قرن 13 ميلادي مكتبي لاتيني به نام او پديد آمد و بزرگاني چون راجر بيكن و آلبرت كبير (آلبرتوس ماگنوس) به آثار ابن سينا توجه ويژه‌اي نشان دادند و دانشمنداني چون گيوم دورني و توماي آكويناس از ترس نفوذ انديشه‌هاي ابن سينا در ميان مسيحيان اروپا خود را ناچار ديدند كه به معارضه با وي برخيزند و به رد و نقض آراي او پردازند.اين نابغه‌ي ناآرام و پرنويس كه بخش زيادي از عمر نه چندان درازش در سفر يا در بحوحه‌ي زدوخوردها و ماجراهاي سياسي گذشت، پس از مرگ گويي زندگي ديگري از سر گرفت و خيلي زود راهي پايتخت‌ها و دانشگاه‌هاي اروپايي شد.