کتاب حاضر از نمونه‏هاي کلاسيک طنزِ اروپاي مرکزي و شرقي است. نويسنده پس از شکست انقلاب‏هاي 1919 _ 1918 مجارستان، در سرخوردگي و تلخ‏کامي عميق خود، تنها به نوشتن طرح‏ها و قطعات کوتاهي پرداخت که با طنزي بکر و تيره، از جمله در قالب پرتره‏هاي بديع و با روح حيوانات، نابه‏هنجاري مناسبات اجتماعي و رفتار و کردار نه‏ کمتر عجيبِ انسان‏هايي را هم که در ميان آن‏ها مي‏زيست بيان مي‏کند. بيشتر اين طرح‏ها و قطعات که با لحني به‏ ظاهر جدي و علمي، بر پايه‏ بازي‏هاي زباني، «مهمل‏گويي»‏هاي بکر، طنز و طعن و تمسخر نوشته شده، در‏ عين ‏حال که ديدگاه‏ها و پيش‏داوري‏هاي مأنوس و تنگ‌‏نظرانه‏ کتاب‏هاي درسي زيست‏شناسي را به سخره مي‏گيرد، در چارچوب امکانات و «سوراخ‏سنبه‏»هايي که هنوز بسته نشده بود، تئوري‏هاي گذشته‏گرا و بي‏پروپايي را هم که پايه‏هاي سياسي رژيم نيمه‏فاشيستي آن روزگار را تشکيل مي‏داد، به چالش مي‏کشد...