هر بار وقتي از سفري به ايران برمي‌گردم، دوست دارم سر فرو بيافكنم و بر خاك سرزمينم بوسه‌اي بيافشانم. اين اولين بار بود كه چنين حسي نداشتم. برعكس، پاره‌اي از تنم را جا گذاشته بودم پشت خطوط مرزي، خطوط بي‌راه و بي‌روح مرزي. خطوط «ميد اين بريطانياي كبير»! پاره اي از نگاه من، مانده بود در نگاه دختر هشت ماهه... بلاكش هندوكش... رضا اميرخاني در جانستان كابلستان سفر كوتاه اما پر ماجرايش به افغانستان را روايت مي‌كند. پرسه در خاك همسايه فرصتي است براي نگاه كردن دوباره به ايران، اتفاقات تازه و آينده پيش‌رو.