جامعه‌شناسي تاريخي در 9 فصل به نگارش درآمده است. فصل نخست کتاب به‌طور کلي به مفهوم جامعه‌شناسي تاريخي مي‌پردازد. در فصل دوم اينکه چگونه جامعه‌شناسان تاريخي آن مسئله‌ي ريشه‌اي را تحليل مي‌کنند که مارکس و وبر فکر مي‌کردند محور اصلي جامعه‌شناسي است، يعني ريشه‌هاي سرمايه‌داري، مورد پردازش قرار مي‌‌گيرد. فصل سوم به اين اختصاص دارد که چگونه تغيير ناگهاني تاريخي از راه تحليل انقلاب‌ها و جنبش‌هاي تاريخي رخ مي‌دهد. فصل بعد سلطه را در بزرگ‌ترين مقياس بررسي مي‌کند. اينکه جامعه‌شناسان چگونه مي‌کوشند، پيدايش، تداوم و ازبين‌رفتن امپراتوري‌ها را توضيح دهند. فصل پنج نشان مي‌دهد که جامعه‌شناسان فراروايت‌هاي پيدايش تاريخي جنگ و ناسيوناليسم را چگونه واکاويده‌اند و چطور توضيحاتي تاريخي براي پيدايش و تفاوت نظام‌هاي رفاه اجتماعي در سراسر جهان ارائه مي‌کنند. فصل ششم نشان مي‌دهد جامعه‌شناسان تاريخي به چه نحو برنامه‌ها و رهيافت‌هاي مسئله‌ي نابرابري را پيش ميبرند. فصل هفت جنسيت را از زاويه ديد جامعه‌شناسي تاريخي مطالعه مي‌کند و فصل هشت چگونگي طرح فرهنگ را به‌صورت يک موضوع و نيروي علي در توضيحات جامعه‌شناسان تاريخي بررسي مي‌کند. در نهايت فصل نه نشان مي‌دهد چطور تکنيک‌هاي تاريخ خلاف واقعيت مي‌توانند به بررسي آينده بپردازند. درک ما از سرمايه‌داري، دولت‌ها و امپراتوري‌ها، به‌مثابه نظام‌هاي اجتماعي، مبنايي به دست مي‌دهد که مي‌توان از آنجا منبع و مسير بحران‌هاي آتي را پيش‌بيني کرد. درک تاريخي همچنين بستري براي توجه به جنبه‌هاي نهفته‌ي توسعه‌ي بي‌سابقه، مانند گرم‌شدن زمين، بر جوامع آينده به دست مي‌دهد.
