صدای دوری نامفهوم شبیه گریه نوزاد به گوش رسید.سروان خشکش زد.صدا قطع شد.سروان حیرت‌زده به رضا نگاه کرد رضا آرام و خونسرد نشسته بود سروان اندیشید،صدا؟...گریه نوزاد؟!...حتما توهم است. سکوت رضا گمان توهم سروان را تقویت می‌کرد اگر صدایی بود حتما رضا نیز آن را شنیده بوداما سکوت و بی اعتنایی رضا ثابت می‌کرد صدایی نشنیده است.ناگهان رضا گفت شنیدی؟سروان یکه خورد.