نظريه پي.آر.آي رويكردي است نوين به مساله ناخودآگاه كه به معرفي ساختار دفاعي ويژه‌اي در حوزه روان مي‌پردازد. ساختاري كه با وجود اهميت حياتي‌اش در دوران كودكي، در بزرگسالي عامل اساسي رنج‌ها و گرفتاري‌هاي متعددي از جمله افسردگي، اضطراب، اعتياد، خشم، هراس و انواع ترس‌هاست. براساس اين نظريه، بسياري از گرفتاري‌هاي احساسي ما ناشي از توهم‌هايي است كه با ايجاد يك احساس خطر غيرواقعي سعي در حفاظت از ما دارند، اما در حقيقت مانع از ادراك درست واقعيت و بهره‌مندي‌مان از لحظات زندگي مي‌شوند. پي.آر.آي راهنمايي عملي است براي پايان دادن به اين توهم‌ها و رفتارهاي دفاعي ناشي از آن‌ها، كه با تمام قدرت سعي دارند ما را از مواجه شدن با آنچه بر اثر تجربيات ناخوشايند گذشته خطرناك مي‌پنداريم، برحذر دارند.