مرگ نمي‌تواند ظالم باشد، زيرا آنچه انجام مي‌دهد، دست كم از منظر خودش اصلا ظالمانه نيست. از سوي ديگر، پس از چند ماه اعتصاب و وقفه در انجام وظيفه، ديگر انتظار نداريد كه گوش‌هايش اعتراضي بشنوند و چشم‌هايش شاهد نگراني مردم باشد. تاكنون پيش نيامده كسي كه قرار بوده بميرد، نميرد. اما گويا در يك لحظه همه چيز تغيير كرده بود، يعني مدركي در دست مرگ بود كه نشان مي‌داد دست كم در مورد يك نفر، تقديير مانند هميشه عمل نمي‌كند. و اكنون موجودي كه يونيفرم تاريخي خود، يعني كفن سياه مشهور خود بر تن و كلاه بر سر و داسي بلند در دست داشت، روي صندلي نشسته بود و همان‌طور كه با انگشت‌هاي استخواني خود بر ميز ضربه مي‌زد، به اتفاقي مي‌انديشيد كه نمي‌توانست پاسخي براي وقوع آن پيدا كند...