جان اشتاین بک از جمله نویسنگانی است که جوهر نویسندگی را نه در آرامش خانه و کتابخانه که در مبدان کار و تجربه آموخته است. او از کارگری و سرایداری گرفته تا بنایی و خبرنگاری را آزموده است از همین رو آثارش در بطن مردم عادی جامعه ریشه دارد. نویسنده در این رمان میان شکل و محتوای داستان ارتباط و سازگاری مناسبی برقرار کرده است. در این اثر پیچیدگی های تمدن جدید در برابر زندگی ساده و در عین حال شاد طبقه ی متوسط جامعه در تضاد قرار گرفته است. این رمان برای آن ها که میکوشند آیینه ای از شادی ها و درد و رنج های روزانه ی خود را پیش رو داشته باشند شیرین و خواندنی است.