عرفان آن‌چنان با تبار ايراني در آميخته و نأثير آن تقريبا در همه حوزه‌هاي حياتي و فكري ايرانيان آن‌چنان گسترده بوده است كه برخي آگاهي‌ها از تاريخ و آموزگان صوفيه-نامي كه عرفاي اسلامي خود را بدان مي‌نامند-براي پژوهشگران ادب فارسي مسلما اجتناب ناپذير شده است.