اين يك كتاب تاريخ هنر نيست، اگر چه به ناگزير سيري تاريخي براي مطالب آن در نظر گرفته شده است. در شرايطي كه وفاق عمومي بر سر معناي اعتباري «هنر» و رويكردهاي «تاريخنگاري هنر » وجود ندارد، در واقع، ضرورتي هم براي تدوين يك تاريخ جامع هنر ايران احساس نمي‌شود. اما، در عين حال، براي انديشيدن به هنر، براي درك تجربه هنري و تفسير آن نياز به مجموعه‌اي از مفاهيم يا حتي فراتر از آن، نياز به دستگاهي دقيق از مفاهيم داريم. بنابراين پيش از كوشش براي تدوين يك تاريخ هنر ايران، نياز به روايت‌هايي با ساختار و چارچوب نظري دقيق است كه مفاهيم لازم براي انديشيدن به هنر، و انديشيدن در هنر را در اختيارمان بگذارند. در واقع هدف اصلي از نگارش اين كتاب، كمك به شكل‌گيري چنين روايت‌هايي بوده است.