از ديد استنفورد دو گونه تاريخ وجود دارد: اول رويدادهاي عيني مشخص در زمان و مكان معين، و دوم، چرخه حفظ، يادآوري و بازآفريني آن رويدادها و تاثير آن‌ها بر مواجهه با رويدادهاي كنوني. تاريخ نو خوانشي از تاريخ اول است در مواجهه با خوانش جبرگرايانه از تاريخ. در اين تاريخ به جاي تمركز بر حوادث سياسي، فعاليت­هاي بشري در زمينه‌ي اجتماعي و اقتصادي مورد كنكاش قرار مي­گيرند. اين تاريخ بيش‌تر به مردم مي‌پردازد تا به شاهان. با نگاهي به سخن پيتر برك كه «تاريخِ بي­طرف وجود ندارد و تاريخ تنها تاريخ زمان حال است.» درخواهيم يافت كه اين كتاب گوياترين سند براي تعريف تاريخ نو است؛ تحليل مورخ. چشمي كه تاريخ را ديده، ذهني كه آن را شناسايي كرده و زباني كه آن را بازگو نموده و در بستر ساختارهاي اجتماعي، اقتصادي و انسانيِ خويش به اعتراف نشسته است. در اين كتاب برترين مورخان تاريخ نو با ترسيم تاريخ شخصيت، انديشه و علايق خويش، شخصيت تاريخي خود و آن‌چه از تاريخ دريافته‌­اند را تشريح نموده­‌اند. بي‌شك خواندن اين كتاب دورنمايي نو در برابر چشم علاقمندان به مفهوم تاريخ نو خواهد گشود.