تا اواخر سده نوزدهم، آثار گرافيكي به صورت سياه و سفيد بر كاغذ چاپ مي‌شد. رابطه بين تصوير و زمينه، بخش‌هاي چاپ شده و چاپ نشده. فضاي مثبت و منفي در زيبايي‌شناسي كليت كار بسيار حائز اهميت شد. سطح چاپ نشده به همان اندازه سطوح چاپ شده حائز اهميت بصري بود. و از اين پس‌زمينه، ابعاد و تناسب آن، رنگ و بافت آن، جزئي از طراحي گرافيك محسوب مي‌شد. در عين حال پس‌زمينه، فضاي مناسبي براي جلوه‌گري تصاوير و نشانه‌ها را فراهم مي‌ساخت.