نويسنده کوشيده است به شيوه‌اي توصيفي و تا حدودي همدلانه و پديدار شناسانه ساختار جامعه آل بويه و پيوندها و روابط اجتماعي آن را واکاوي کند و تصويري نسبتا روشن از آن به دست دهد.دو مفهوم مهم وفاداري و رهبري در اين پژوهش توشع معنا يافته و از حد دولت و حکومت فراتر رفته و جوانب مختلف زندگي اجتماعي مردمان ايران و عراق را در قرن‌هاي چهارم و پنجم هجري دربرگرفته است.پارادايمي که نويسنده در اين کتاب مختصر به دست داده چنان دقيق و مدلل است که مي‌شود آن را درباره سراسر تاريخ معاصر به کار گرفت.